oyun

is.

1. Əylənmək və vaxt keçirmək üçün bir neçə adam (əsasən uşaq) arasında icra olunan müxtəlif növlü əyləncə, məşğələ. Qaçdı-tutdu oyunu. Gəlin-gəlin oyunu. – Belə maraqlı oyunlardan biri də xalq arasında kosaldıqaç (kos aldın qaç) adı ilə məşhur olan oyundur. H. S..

2. Müəyyən qayda, üsul və şərtlərlə icra edilən idman məşğələsi, idman növü. Şahmat oyunu. Basketbol oyunu. – Zorxanaya kim yazılsaydı, gərək hər gün oyuna gələydi. H. S.. Oyun kağızı – kart, qumar kağızı. Hənirtisiz ora yaxınlaşan Veys tez əyilib, oyun kağızlarından bir topa götürdü. . Ə. Ə.. // Görüş, yarış, matç. Rəqib komandaların oyunu. Oyun saat 6-da başlanır.

3. Rəqs. Oyun havası. Vağzalı. oyunu. – Oyuna tək girən oğlan . . gözaltı elədiyi qızın qabağına yeriyir, . . onu oyuna dəvət edir. B. Bayramov.

4. məc. Hoqqa, kələk, fənd, fırıldaq, hiylə. <İkinci kəndli:> Bu qədər oyun olmaz ki, Səfər bəy bizim başımıza gətirir. B. T.. Səba xanım başladığı oyunun müsbət nəticə verəcəyinə ümid bəsləmirdi. M. S. O..

5. Müəyyən rolu oynama, ifa eləmə. Artistin oyunu tamaşaçıların xoşuna gəldi.

◊ Oyun tutmaq – bax başına oyun gətirmək («baş»da). <Ağa Həsən:> Yaxşı, sənə mən bir oyun tutum ki, tamam dastanlarda deyilsin. M. F. A.. <Ələsgər:> And olsun Allaha, sənə bir oyun tutacağam ki, atanın toyu yadına düşə. Ə. H.. Oyun çıxar(t)maq – 1) hoqqa çıxarmaq, gülməli hərəkətlər etmək (atılıb-düşmək, hoppanmaq və s.). <Təlxək> üzünə dəridən bir üzlük taxıb aşağıda oyun çıxarar və yamsılamaqla pul yığardı. H. S.. <Təlxək> başlayır oyun çıxarmağa, gülməsək də, bir az kefimiz açılır. S. Rəhman; 2) məc. bir işlə qeyri-ciddi məşğul olmaq, zarafata salmaq. Oyun çıxar(t)ma, işinə fikir ver! Başına oyun açmaq – bax baş. Başına oyun gətirmək – bax baş.